Błogosławiona, która uwierzyła

Bezchmurne niebo – zapowiedź upalnego dnia. Na wałach pusto. Niezwykła cisza – tylko śpiew ptaków. Tak wygląda Jasna Góra, duchowa stolica Polski, o czwartej rano. Jest pierwsza sobota miesiąca, dzień szczególnie poświęcony Niepokalanemu Sercu Maryi, a zarazem czerwiec, miesiąc Serca Jezusowego, i wigilia Zesłania Ducha Świętego. W tym wyjątkowym dniu odbyła się II Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca do Częstochowy.

Rozważanie przed modlitwą „Anioł Pański”, 29 października 1978 r.

Jest to modlitwa, którą bardzo ukochałem. Przedziwna modlitwa! Przedziwna w swej prostocie i głębi zarazem. Powtarzamy w niej wielokrotnie te słowa, które Maryja usłyszała z ust Archanioła i z ust swej krewnej, Elżbiety. Do tych słów dołącza się cały Kościół. Można powiedzieć, że różaniec staje się jakby modlitewnym komentarzem do ostatniego rozdziału Konstutucji Vaticanum II Lumen gentium, mówiącego o przedziwnej obecności Bogarodzicy w tajemnicy Chrystusa i Kościoła. Oto bowiem na kanwie słów Pozdrowienia Anielskiego (Ave Maria) przesuwają się przed oczyma naszej duszy głównie momenty z życia Jezusa Chrystusa. Układają się one w całokształt tajemnic radosnych, bolesnych i chwalebnych. Jakbyśmy obcowali z Panem Jezusem poprzez – można by powiedzieć – serce Jego Matki.